Voel jij je ontevreden over onze huidige samenleving? Heb je het gevoel dat het allemaal anders kan? Dat dingen onnodig ingewikkeld worden gemaakt en tegelijkertijd oneerlijk?
Sta jij ook verbaasd over het feit dat zelfs in Nederland mensen niet kunnen rondkomen van hun inkomen. Dat er kinderen zijn die zonder ontbijt en met te weinig warme kleding aan naar school moeten?
Het boek “Als de regering ineens oplost” van Astrid van Triet beschrijft een mogelijke oplossing.
Een vast leefbedrag
Volgens het boek is de regering te vervangen door het invoeren van 1 programmeerregel. Die programmeerregel zou ervoor kunnen zorgen dat er iedere maand voor iedereen een vast leefbedrag wordt aangemaakt. Dat geld kun je gebruiken maar zal ook weer moeten oplossen, per transactie, zodat de balans behouden blijft. Op die manier zou niemand meer zorgen hebben over de vaste lasten.
Hoe de regering oplost
Als iedereen voldoende inkomen heeft per maand om normaal van te kunnen leven, zou dit een heleboel regels rondom werk, inkomen en uitkeringen overbodig maken. Regels die door de overheid zijn bedacht en worden uitgevoerd. Dit zou de regering voor een groot deel overbodig maken. Het boek beschrijft meer ideeën en een uitwerking van hoe de bank en onze bankrekeningen eruit zouden kunnen zien zodat de onderdrukkende regels oplossen en worden vervangen door eenvoudige en menswaardige oplossingen.
Iedereen heeft recht op Bestaansgeld
Ieder mens is het waard om te bestaan. Daarom zouden uitkeringen vanzelfsprekend moeten zijn. Het is niet nodig om mensen te controleren en vervolgens sancties te bedenken omdat mensen zich niet aan de regels kunnen houden. Dit scheelt een boel stress bij de uitkeringsgerechtigden en bij mensen die nu in een arbeidssituatie gevangen zitten waar ze ziek van worden. Bovendien vermindert de behoefte aan criminaliteit, want als iedereen voldoende heeft om van te leven is het niet nodig om zich iets toe te eigen. Een menswaardige behandeling vermindert boosheid en de behoefte aan vergeldingsacties. Ook dit vermindert de noodzaak van een regering die regels verzint en moet handhaven om problemen rondom criminaliteit op te lossen.
Voordelen van het boek:
- Het boek geeft een voorbeeld van een manier van omgaan met geld die de samenleving eenvoudiger zou maken.
- De noodzaak om elkaar te controleren en alle regels daaromheen zouden kunnen worden afgeschaft.
- Het boek geeft aan hoe we er met elkaar voor kunnen kiezen om onafhankelijk van de huidige samenleving te gaan leven.
- Er wordt een nieuw netwerk gecreëerd van mensen die voor het “Normale samenleven” kiezen. Dit netwerk kan bestaan en zich ontwikkelen naast de gangbare samenleving.
- Het boek heeft een belangrijk punt dat onze huidige maatschappij aan verandering toe is en dat de huidige overheid weinig tot niets onderneemt om die verandering te ondersteunen.
Kritische kanttekening
Het boek beschrijft dat leven voornamelijk gefaciliteerd wordt door geld. Echter is geld alleen een middel en leven we er niet van. Je kunt geen munten en biljetten eten bijvoorbeeld. Leven en overleven is een kwestie van een eerlijke verdeling van grondstoffen. En helaas zijn deze grondstoffen niet aan te maken met een enkele programmeerregel. Geld tekort is een minder urgent probleem omdat er een steeds groter probleem ontstaat rondom de eerlijke verdeling van grondstoffen wereldwijd. Het invoeren van de Normale samenleving zou een grote ramp kunnen betekenen voor het overleven van mensen en een leefbaar klimaat.
Een maandelijkse toestroom van geld voor iedereen zou betekenen dat er een enorme toename is van de afname van grondstoffen. Niet iedereen maakt daar eerlijke en bewuste keuzes in met alle gevolgen voor onze aarde en het milieu. Mensen die beschikken over voldoende geld zouden tegelijkertijd de verantwoordelijkheid moeten nemen om hier bewuste keuzes mee te maken zodat niet alleen het geld eerlijk verdeeld wordt, maar dat ook de grondstoffen op een eerlijke manier voor iedere wereldburger toegankelijk is. Zodat tegelijkertijd onze wereld de kans krijgt om te herstellen.
Meer weten?
Astrid van Triet
