Hoe fijn is het om met iemand te praten over je eigenaardigheden? Hoe fijn is het als diegene dwars door je heen kijkt en je feilloos ziet?
Het maakt dat het geen zin heeft om kletsverhalen op te hangen, om jezelf mooier of minder mooi voor te doen dan je bent.
Want zeg nou zelf, hoe vaak zeggen we iets toch net even iets anders dan dat het werkelijk voor je is? Als er iemand naast je zit die je echt ziet, inclusief de muurtjes om je hart, is het een verademing om te voelen dat het helemaal geen zin heeft om iets anders te communiceren dan je hart je ingeeft. Dat… is vrijheid.
De bron van zorg voor jezelf
Vrijheid is ook: goed voor jezelf zorgen. Beseffen dat echt niemand anders zo goed voor jezelf kan zorgen dan jijzelf. Natuurlijk kunnen mensen om je heen ook voor je zorgen, of eigenlijk, je een helpende hand bieden om goed voor jezelf te zorgen. Maar ten alle tijde ben jij de bron van zorg voor jezelf – je hebt het zelf in de hand wat je communiceert: ‘Ik kan je hulp wel even gebruiken, wil je?’
Lastig hè, kan het zijn om hulp te vragen, om echt te vragen om wat je nodig hebt. Soms gewoon een knuffel. Geven we elkaar niet veel te weinig gewoon eens even een echte knuffel van hart tot hart?
Durven hulp te vragen
Waarom vinden we dat toch zo lastig, om hulp vragen? Vinden we dat we het allemaal zelf moeten kunnen? Terwijl de meeste mensen het fijn vinden om te helpen, om van waarde te kunnen zijn. Ook voor jou. Ook bij de praktische klusjes in en om het huis. We hebben elkaar nodig, van knuf tot klus.
Of, is het egoïstisch om aandacht voor jezelf te vragen? Om tijd, aandacht, energie voor jezelf te vragen. Is dat egocentrisch? En wat is daarvan te vinden dan… is dat goed, slecht, normaal. Egocentrisch zijn heeft een negatieve boventoon. Maar is het niet gewoon onze aard? Raken we niet gewoon hopeloos in de knoei omdat we onszelf veroordelen om ons egocentrisme?
Egocentrisch zijn
Wat zou er gebeuren wanneer iedereen de moed heeft om egocentrisch te zijn, om goed voor het ‘Zelf’ te zorgen. Zouden we dan niet veel minder problemen hebben? Zouden we dan niet veel minder problemen in stand houden? Zou het de wereld niet gewoon veel meer helder maken en zichtbaarheid geven aan wat je echt nodig hebt?
En, als je weet wat je nodig hebt, is het veel effectiever om dat te organiseren? Dan ben je waarschijnlijk veel vrijer en opener. Impliciet houd je veel meer tijd over om sociaal te zijn, om jezelf te delen. Van knuf tot klus.
