Hoe lief ben jij voor jezelf?

* Ben je erg kritisch ten opzichte van jezelf?

* Leg je de lat regelmatig erg hoog voor jezelf?

* Eis je soms het onmogelijke van jezelf?

* Berisp je jezelf regelmatig?

* Ben je niet snel tevreden over jezelf?

* Zeg je dagelijks tegen jezelf dat je van jezelf houdt?

* Geef je jezelf regelmatig een compliment?

* Verwen je jezelf wel eens?

* Zorg je dat het jezelf aan niets ontbreekt?

Als je vraag 1 tot 5 met ‘ja’ hebt beantwoord en vraag 6 tot 9 met ‘nee’ dan zou het niet verkeerd zijn om eens te leren wat liever voor jezelf te zijn!

Je verdient het! Als je lief bent voor jezelf voel je je gelukkiger, zelfverzekerder en krachtiger. Dan is het meteen ook gemakkelijker om lief te zijn voor een ander. Wat we onszelf niet kunnen geven, kunnen we ook een ander niet geven! Door te leren lief te zijn voor jezelf kun je je relaties verbeteren en verdiepen.

Zelfverzekerde mensen durven zich open te stellen voor anderen, zich kwetsbaar op te stellen en ze nemen de dingen niet zo persoonlijk op. Lief zijn voor jezelf betekent jezelf alles geven waar je behoefte aan hebt. Je wacht niet tot een ander het je geeft. Je zorgt er zelf voor dat het je aan niets ontbreekt. Je verdient het!

“Enkel met het hart kan men goed zien. Het essentiële is onzichtbaar voor de ogen.”

‘Vriendelijk zijn voor jezelf’ zou je het beste kunnen niet kunnen zien als een vorm van egoïsme. Het tegendeel is eigenlijk waar. Hier wordt bedoeld een diepe vorm van vriendelijkheid, dus niet voor jezelf als ‘ego’ maar voor jezelf als totale persoon. Dit gaat voorbij het dualistische ‘ik’ versus ‘de andere’. Vriendelijk zijn voor jezelf, wordt zo automatisch ook vriendelijk zijn voor ‘de andere’, uiteindelijk alle anderen, de hele mensheid.

Het is echter ook geen altruïsme, want dit gaat evengoed uit van hetzelfde dualisme. In vriendelijkheid komt de zorg of het mededogen voor de andere voort uit een besef dat er helemaal in de diepte geen onderscheid is. ‘Ik’ en de andere voelen dan in grote mate aan als gelijk aan elkaar. Wat vriendelijk is voor ‘ik’ is automatisch ook vriendelijk voor ‘jij’.

Je kan deze vriendelijkheid zien als de warmte van de zon die jou als een bloem doet opengaan. In deze beeldspraak is de top van de bloemknop jouw ego, de open bloem is je totale persoon. Merk op dat de bloem die opengaat, haar ego niet verliest. Echter, het ego ‘verandert’ wel in de zin dat het opgaat in het geheel van de open bloem. Ook de warmte van de zon is eigenlijk de warmte, de liefde van jezelf voor jezelf.

Verlangen dat leidt tot frustratie is eigenlijk bijna louter frustratie. Vriendelijk verlangen daarentegen kent geen frustratie. Het is een vreugde op zich, een doel op zich. Als het doel dat verlangd wordt, niet wordt bereikt, dan is het belangrijkste doel, het verlangen zélf, toch wél altijd bereikt.

Jezelf liefhebben en jezelf goedkeuren zoals je bent…
Dat is de belangrijkste sleutel voor geluk. Het is dan alsof er dan steeds kleine wonderen gebeuren in je leven, zonder dat je er voor hoeft in te spannen.

Kritiek sluit je op in het patroon dat je wilt veranderen. Begrip en vriendelijkheid help je er uit te komen. Bedenk dat je jezelf al jarenlang bekritiseert en er niets mee bereikt hebt. Keur jezelf goed en accepteer jezelf en kijk wat er dan gebeurt. Totaal accepterend zijn betekend geen kritiek hebben op wat zich op dit moment voordoet. Het betekent niet dat je iets verwerpt, weggooit of ervan wegloopt, maar dat je het omhelst, vasthoudt en lief hebt alsof het van jezelf is. Omdat het van jezelf is. Het is jouw eigen creatie, waarmee je geheel tevreden bent, tenzij je dat niet bent.

Totaal accepterend zijn klinkt niet hetzelfde als totaal liefdevol zijn. Toch komt het op hetzelfde neer. Als je niet tevreden bent, zul je je tegen je eigen creatie verzetten en de dingen waartegen je verzet, houden stand.

Als je iets wilt veranderen, moet je eerst accepteren dat het zo is. Als je iets wilt liefhebben, moet je hetzelfde doen. Je kunt niet houden van het deel van jezelf waarvan jij stelt dat het niet bestaat of dat je verwerpt. Je hebt vele delen van jezelf verworpen waarop je geen aanspraak wilt maken. Door afstand te doen van die delen van jezelf maak je het onmogelijk om totaal van jezelf te houden, en dus ook van anderen.

Zonder acceptatie van jezelf zou je jezelf en anderen veroordelen. Door liefde en acceptatie, zegen je jezelf en allen die in je leven een rol spelen. Als je totaal liefdevol en accepterend bent, ben je totaal zegenend; en dit maakt jou en anderen totaal vreugdevol. Ruimte scheppen voor veiligheid, vertrouwen, waardering en acceptatie zal orde in je gedachtewereld scheppen, liefdevolle relaties creëren, een betere woonplek aantrekken, etc.

Wat is zelfliefde?
Als je van jezelf houdt, zit je over het algemeen goed in je vel, zorg je goed voor jezelf, durf je keuzes te maken en daar ook achter te staan. Bovendien durf je je grenzen aan te geven. Je bent positief over jezelf, vind jezelf de moeite waard en accepteert jezelf zoals je bent. Je oordeelt niet over jezelf. En dat helpt je om ook niet over anderen te oordelen. Als je handelt vanuit zelfliefde houd je rekening met de mensen om je heen, maar je verloochent jezelf niet.

Als je niet (voldoende) van jezelf houdt, zal je altijd op zoek zijn naar iets buiten jezelf. Je ‘mist iets’ en zoekt dat buiten jezelf. Je bent als het ware een puzzelstukje waar een hap uit is, en zoekt een aanvullend stukje als opvulling. Dat ontbrekende stukje zal je echter nergens anders vinden dan in jezelf. Je kunt het zoeken in een ander mens. Je zal dan de ander op een voetstuk plaatsen, je vasthouden aan de ander of de ander vragen om jou te ‘redden’ en op te vullen. Een ander mens kan echter nooit opvulling zijn, slechts aanvulling. Als je genoeg van jezelf houdt, gun je jezelf de liefde van een ander, maar je hebt het niet nodig om te overleven.

Wat is er nou mooier dan jezelf liefde geven?

Bron: o.a. Agnes Lindhout en Tessa Nagtegaal