Tijn Touber deelt zijn visie met je over het aan- en uitzetten van je emoties en wat dit met je doet.
Aan en uit
“Schreeuwen, vloeken en jammerklachten… Dat waren de geluiden die uit Liesbeth’s keel kwamen. Een kwartier lang al maakte ze mij duidelijk dat niemand haar begreep en dat haar leven ondraaglijk zwaar was. Woedend was ze op de pech die haar alsmaar achtervolgde. Er kwam geen eind aan. En toen opeens, midden in de tirade, stopte ze met gillen. Ze zette een vriendelijk gezicht op. Of ik misschien nog een kopje thee wilde?
Ik was met stomheid geslagen. Waar was die boze verontwaardiging gebleven? Toen ik het gemor van een sleutel in de voordeur hoorde, begreep ik wat de plotselinge ommezwaai had veroorzaakt: haar huisgenote was onverwachts thuisgekomen. Tussen het gillen door had Liesbeth haar voetstappen gehoord en nu deed ze alsof er niets aan de hand was.
Blijkbaar is het mogelijk een knop radicaal om te zetten, zo ontdekte ik. Net zo gemakkelijk als Liesbeth haar boosheid had ‘aangezet’, kon ze hem ook weer ‘uitzetten’. Zou iedereen zo’n knop hebben?
Tom in ieder geval wel. Ik ken Tom nog van de tijd dat we een groot deel van onze dagen doorbrachten in kroegen en coffeeshops. Op een gegeven moment wóónde Tom zo ongeveer in een coffeeshop. Jarenlang deed hij zijn uiterste best zoveel mogelijk jointjes per dag te roken – álles om moeilijke beslissingen over werk, geld en relaties maar zo ver mogelijk voor zich uit te schuiven.
Laatst kwam ik hem weer tegen. Tom vertelde dat hij er ineens genoeg van had gekregen. Terwijl hij op een ochtend een jointje draaide, kreeg hij een heldere gedachte: ‘Vanaf vandaag wil ik alleen nog de schoonheid en de mogelijkheden van het leven zien.’ Van de ene op de andere dag werd Tom een ander mens. Zijn vrouw zegt: ‘Ik heb hem sindsdien nooit meer depressief of chagrijnig gezien, zelfs niet als hij voor de zoveelste keer midden in de nacht het bed uit moest om ons kindje te kalmeren.’ Tom had de knop omgezet.
De verhalen van Liesbeth en Tom laten zien dat emoties met je op de loop kunnen gaan, maar dat er ook een ander deel is dat onbewogen blijft – ja, zelfs in staat om op elk moment de knop om te zetten en emoties uit te schakelen.
Onderdruk je je emoties als je ze uitzet? Ja, dat denk ik wel, maar is dat werkelijk kwalijk? Is het niet veel erger wanneer je jezelf onderdrukt door je emoties de overhand te laten hebben? Emoties zijn leuk en spannend om mee te spelen en te experimenteren, zolang je weet dat je ze hebt (en niet bent). Wanneer je jouw emoties voedt, schrijft Eckhart Tolle in zijn boek Een nieuwe aarde, zijn ze als ‘pijnlichamen’ die steeds groter worden, totdat ze jou volkomen verzwelgen. Tolle vergelijkt emoties zelfs met ‘parasieten’, omdat ze al je levensenergie opzuigen.
Word je dan koel en berekenend wanneer je kiest om je pijnlichamen niet meer te voeden – wanneer je kiest om niet meer ‘lekker ruzie te maken’ of ‘de boel lekker op stang te jagen’? Nee, want hoe meer afstand je kunt nemen van je emoties, hoe minder je door je emoties wordt geleefd. Je hebt dan minder neiging ze te onderdrukken. Dan pas kun je met je emoties gaan spelen, aan en uit zetten.
Het enige dat je hoeft te doen, is degene vinden die de knoppen bedient.
Het enige dat je hoeft te doen, is jezelf te vinden.”
Tijn Touber
Geef een reactie